Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Συνανθρωποι μας αναζητουν καταφυγειο σε αυτοσχεδιους καταυλισμους απο χαρτοκουτα και ναιλον ακαταλληλους και προσβλητικους για την ανθρωπινη αξιοπρεπεια, βιωνοντας την πιο ακραια μορφη φτωχειας και κοινωνικου αποκλεισμου. Ωστοσο μεχρι και σημερα η κατασταση του προβληματος δειχνει να μην ειναι τοσο σοβαρη απο το κρατος και τους αρμοδιους.                  Καποτε αυτοι οι ανθρωποι ειχαν σπιτι και δουλεια, τωρα περιφερονται αστεγοι σε καθε πολη της Ελλαδας. Σε οπια γωνια και να κοιταξεις θα δεις ανθρωπους αδυναμους, και ταλαιπωρημενους....εξαθλειωμενα προσωπα απο την πεινα να εκλιπαρουν για ελεημοσυνη.        Ειναι ανθρωποι σαν εμας που ειχαν την ατυχεια να αποτυχουν στη ζωη τους.                                   Ενα κρατος πρεπει να στηριζει τον πολιτη που περιπλανιεται απο δω και απο κει, και δεν εχει μερος να ζησει. Να του δινει ενα πιατο φαγητο, και να του προσφερει ενα περιβαλλον μεσο του οποιου θα μπορεσει να επανενταχθει στην κοινωνια.                                                                                          Οταν ενας ανθρωποςμενει στο δρομο χωρις την υποστηριξη απο το κρατος ειναι αδυνατον να επανενταχθει. Πως θα ψαξει για δουλεια τη στιγμη που δν εχει την δυνατοτητα να κανει ενα μπανιο?  Πως θα ψαξει για δουλεια οταν σερνει καθημερινα τα λιγοστα υπαρχοντα του στον αγωνα που δινει καθε μερα για την επιβιωση του? Πως θα ψαξει για δουλεια οταν πειναει? Κανεις δε θα προσλαβει στην δουλεια του εναν ανθρωπο που ειναι βρωμικος, και φαινεται αδυναμος και ταλαιπωρημενος. Πριν πειτε οτι δεν υπαρχουν λεφτα σκεφτητε οτι η απελπισια φερνει εγκληματικοτητα. Μην περιμενεται να γινουν εγκληματιες, και μην περιμενεται οσοι δεν μπορουν να παρανομισουν να πεθανουν για να λυθει το προβλημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου